سه...!

با تشکر فراوان از "خودم" (من نه!)

به خاطر قالب وبلاگم

من خیلی از ترکیب رنگ صورتی و طوسی خوشم میاد 

در ضمن من دارم همه کامنت ها رو پاسخ میدم! دیگه نگران هیچی نباشید !

زندگی من دوقطبی شده. یه مدت اینقدر اتفاقات خوب میاد و میاد و میاد که خیلی خوب و خوشیم دورهم که به این میگن چی؟ فاز Manic !

بعد وارد فاز Depression می شیم، که هی اتفاقات بد پشت سر هم میان و ول هم نمیکنن ما رو!

یه اپیزود دیگه هم داره این بیماری دوقطبی، اونم اینه : Mixed ! شاید الان زندگی توی این اپیزود هستش؟!  و من هم که Moodم شدیداً به اتفاقات بیرونی بستگی داره ، یعنی الان نه شنگولم، نه دپ  ؟؟

نمیدونم والا!

ولی چهارشنبه و پنج شنبه و جمعه (!) تونستم بر این حس غلبه کنم 

و در اوج بدبختی و فلاکت (اپیزود depression زندگی)  شاد باشم!  

این یعنی من یک گام تغییر کردم !  

هورا !

و با تشکر فراوان از "خدا " به خاطر کمک های بی‌دریغش :)

   +   

باید هر لحظه از زندگی را جشن بگیری که زنده ای ... که هر چند از پا افتاده ای ... اما هنوز اینجایی ... که احساس داری ... که بهار را می بینی و می بویی ... که گریستی ... که خندیدی ... که به یاد می آوری ... که گل سرخ را می بینی ... که موسیقی را می شنوی ... که طعم باران را می چشی ... که عشق می ورزی ... که غروب را می نگری ... که راه می روی ... که ...

نونوچه ممـــــــــــــــنونم

هرقدر که به غم میدان بدهی میدان می طلبد.و بازهم بیشتر و بیشتر...
هر قدر در برابرش کوتاه بیایی قد می کشد سلطه می طلبدو له می کند...
غم عقب نمی شیند مگر اینکه به عقب برانیش نمی گریزد مگر آنکه بگریزانی اش آرام نمی گیرد مگر آنکه بی رحمانه سرکوبش کنی...
و چون پیش آمد و تمامی روح را گرفت انسان بیهوده می شود و بی اعتبار و نا انسان و ذلیل غم و مصلوب بی سبب.

ممنون از اقلیما (بدون وبلاگ!)